Elbette çoğu kişi de yazarın yaptığını yapar ve açıp okumaya başlar.Ama ya yazılanlar hayatınızı değiştirecekse...Ya bir daha eski siz olmayacaksanız yine de okur muydunuz?
Ben en azından bir kez daha düşünürdüm ama herkes gibi merakıma yenik düşer ve okurdum.Dilerim böyle bir mektup almam.Öylesine güzel ve acınası bir durum ki. Bir taraftan gurur duyarken bir taraftan acı çekiyorsunuz.Yazar sadece bilinmeyenden gelen mektubu aktarıyor ama siz yazarın içinden mektubu okuyorsunuz. sevginin barındırdığı çeşit çeşit duyguları birlikte hissediyorsunuz. Okuyunca ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınız.
Sevgi tek bir açıklamaya sığmadığı gibi tek bir kalpde de birden farklı anlamlarda yaşayabiliyor.
Kendimize acı vermek yada kendimizi sevindirmek bizim elimizde.Yaşadığımız olaylara verdiğimiz tepkiler ve bunların farklı şiddette olması bizden kaynaklanıyor.Çünkü hisleri yaratan biziz. Sevgi bir kavramdır,acı bir kavramdır ama kapsamları ve şiddetleri kişiseldir.Bu nedenle yargılama yapamayız.
Mektubu yazan kişinin yarattığı sevgi çok güçlü ve verdiği acı da o derece derin.Ama bunu yaratan kendisi.O sevgiyi sonuna kadar hayal edip yaşamış ve getirdiği acıya da dayanmış.
Yazar için ise sevgi günlük hayatta mutlu olmanı sağlayacak kadar yüzeyel ve unutulması gereken bir duygu. Yazar acı çekmekten korktuğu için belki de güçlü sevgi istemiyor.Yüzeyel ve değişken sevgiler yaşıyor.
Sonuçta herkes tercih ettiği gibi yaşar.Duygular evrenseldir ama içerikleri kişiseldir.Bu yüzden kimseyi yaşadığı ve ya yaşayamadığı duygulardan dolayı yargılayamayız...
0 yorum:
Yorum Gönder